Het goede zeilgevoel weer krijgen, dat was het hoofddoel voor de zeilinstructeurs afgelopen weekend op de Beulackerweide. Wat begon met prima zaterdag op het water eindigde voor vier van onsop zondag enigszins onverwacht IN het water. Mijn eigen verhaal … dat is het verhaal van Hendri Bargeman: Op vrijdag had ik terwijl de broodhaantjes nog in de oven lagen alvast mijn zeilspullen zoveel mogelijk bij elkaar gezocht zodat ik op zaterdagochtend rustig aan naar de vereniging kon gaan. Droge kleren niet te vergeten, want je weet maar nooit. Maar waar is mijn petje nou? Zonder mijn zeilpetje, die al 7 jaar trouwe dienst bewijst en net zo ervaren is als ik kan ik het zeilseizoen toch niet beginnen. Het bleef tot op het laatste moment spannend maar “eureka” oh ja, daar was ie dan. Lees verder
Foto's van Marc Keizer
Om 9 uur bij de vereniging. Even koffie en dan snel met z’n allen naar de Ronduite. De broers Bakker stonden ons al op te wachten. Zichtbaar blij dat ook voor hen het seizoen weer begonnen was. Er lagen alvast 6 valken klaar en alles zag er zoals altijd piekfijn uit.Ook de weergoden waren ons weer gunstig, zodat we begonnen met een mooie windkracht 3 op de schaal van Beaufort. Prachtige luchten en mooie buien dreven aan ons voorbij. Elders regende het wellicht, maar wij hadden alleen de wind. De wind die gedurende het weekend aanwakkerde. Van 3 naar 4 op zaterdag en door naar 5 op zondag. De “instructeurs jeugdzeilen” hadden ’s ochtends hun eigen programma en voegden zich ’s middags bij ons. Dit met uitzondering van Marc die in zijn nieuwe (Harry Vermegen) regenjas met zijn badkuip met buitenboordmotor probeerde de golven te bedwingen.
Op zondag heb ik onder een mooie ochtendzon het gijpen weer eens even opgefrist. De vlagerigge wind maakte het er niet eenvoudiger op. Na de lunch stond een afsluitende zeilwedstrijd gepland die een onverwachte afloop kende. Wij gingen als 4e van de vijf boten over de startlijn. Dit kwam vooral door het wat al te kleine secondenwijzertje van Marian. Maar vol goede moed begonnen ook wij aan de olympische baan die voor de verandering eens “clockwise” was uitgezet.De derde keer naar de bovenboei leken we nog redelijk dichtbij BRONS te komen, maar in het ruimwindse rak leek het duidelijk, we zouden vierde worden. En toen was het moment daar. Wij ronden net de benedenboei en loefden op in een mooie vlaag. Voor ons zagen we de drie koplopers die door de zelfde windstoot behoorlijk schuin gingen. De boot van Earde bleef maar schuiner en schuiner gaan, tot de keil boven water verscheen en iedereen wist, het is afgelopen. Alsof het dagelijkse kost was redden Gijs en Juul de drenkelingen. Wij voeren naar de haven om hulp te halen.Een kwartiertje later stond iedereen onder de douche en was de boot, weliswaar beschadigd, weer in de haven gebracht. Kortom, het was een leerzaam weekend. Voor wie het even vergeten was, een valk kan nog steeds omslaan. Zeilen …wat is het toch een heerlijke WATERsport.