Ze wonnen in hun veld! De Engelsen roeiden ze voorbij, wat getuigt van stuurmanskunst op de kronkelige Vecht. Een mooi blik ging mee naar huis.
Ze hebben een strakke race geroeid, wat resulteerde in een tweede plaats in hun veld.
“Niet gewonnen, wel gelachen!” Dit was Daan zijn reactie. Het internationale veld bleek helaas een maatje te groot. Desondanks heeft hij toch een prima race conform plan gevaren.
Behaalde een mooie tweede plek in zijn veld.
De Vechtrace is voor ons de mooiste roeiwedstrijd van het jaar, waar zelfs onze vakantieplanning op aangepast wordt. Mooi parcours, veel gezelligheid en meestal mooi weer. Het parcours heeft heel veel bochten, ons sterke punt. Met Margré op boeg gingen we hier strak doorheen. We lagen mooi in het veld tot de laatste 2 km. Toen bleek toch wel een gebrek aan conditie. Iets teveel vakantie gevierd in de voorgaande weken. We kijken er met een goed gevoel op terug en gaan aan de slag om onze conditie weer op peil te brengen.
Wij deden voor de derde keer mee in het altijd gezellige Gramsbergen. Voorheen in een gestuurde vier en nu als dames dubbel. We zagen wat op tegen het bochtige parcours, maar het sturen ging wonderwel goed en we hebben super lekker geroeid met uiteindelijk een vierde tijd in het veld. Tijdsverbetering valt nog te behalen in de bochten. Een mooi trainingsdoel voor volgend jaar!
Ze eindigden als derde in het mix-veld.
Ze roeiden een derde tijd in hun veld. Bram startte de Vechtrace als trouwe deelnemer voor de 16e keer.
Het liep lekker in de boot en ze waren de snelste in hun veld met bijna een halve minuut voorsprong op de nummer twee. Hun belevenissen werden op beeld vastgelegd door RTV Oost. Voor de liefhebber te zien via deze link.
Wij maken ons op voor de wedstrijd, een wedstrijd waarvan we weten niet te kunnen winnen omdat de concurrentie zwaar is. Maar we gaan er natuurlijk voor, er is altijd een kans! Bij de start vliegen we weg, stroming en wind mee. We schrikken van de snelle tijd, maar het gaat lekker dus we trappen door. De zere benen komen een kilometer eerder dan verwacht, maar ik trap door. Halverwege de race merk ik dat het weer lekker gaat en dat ik zelfs mijn ademhaling op orde heb. De bochten gaan goed, ik geniet, het lijkt wel of het vanaf nu vanzelf gaat! De tegenstander komt niet dichterbij, terwijl wij verwacht hadden dat zij ons snel zouden inhalen. Dat is hoopgevend: we zullen het tijdsverschil beperken. Een eindsprint zat er helaas niet in, we worden gehinderd door een viertje. Dat doet er niet meer toe, we hebben heerlijk geroeid. Uithijgen en terugroeien naar de roeivereniging. Daar op de kade staan trainingsmaatjes Diana en Martine en zij roepen ons toe: “Jullie hebben gewonnen!”, “Jullie zijn eerste geworden.” Ik kan het niet geloven! Bij de prijsuitreiking maken we dan ook een ‘Usain Boltje’, want ook hij vloog over de baan.
Na de prijsuitreiking zijn Mathieu en ik naar het ziekenhuis gegaan en staan trots aan het bed van onze coach met onze medaille om. We vertellen ons verhaal en hij is blij voor ons. Als ik hem vertel dat ik aan hem dacht tijdens de race en voor hem ben blijven doortrappen zegt hij: “Je doet het voor jezelf, niet voor een ander.” Kijk, zo kennen we Jaap!
Samengevoegd door Maaike Hibma