Hieronder nog een eerbetoon en hoe het allemaal begon:
Eérst het kontje, dán het puntje en pas óp voor het schegje…!!
Met deze sacrale spreuk wordt sinds jaar en dag in de botenloods van de ZRZV de zondag om 9 uur ’s morgens ingewijd door de hogepriester van de ‘Gelders acht’. Dat is onze stuurman die binnenkort 90 jaar wordt.
De ‘Gelders Acht’ bestaat sinds 1970 en Sjoerd was daar met zijn Deventer en Zwolse vriendjes actief bij betrokken. Hij kwam uiteindelijk als stuurman op de bok toen hij zijn actieve roeiersbestaan moest opgeven na een tijd van eenzaam lijden op de boegpositie vanwege heupklachten. En dat hebben wij geweten!
In de loop der tijd heeft hij zich ontwikkeld als een heerser waarbij wij als bedienend personeel in stilte worden verondersteld ons werk te doen. Alleen concentratie kan ons redden en mocht er in de boot hier en daar toch nog gesproken worden dan betekent dat slechts dat de Heren nog niet moe genoeg zijn: ‘op de benen’ dus. De enige die recht van spreken heeft is de stuurman, al horen wij uit de speaker van de CoxBox toch regelmatig ook wat gierende ademteugen.
Naar Hasselt heen en terug, het lijkt het levenspad zelf wel. De heenweg nog wankel op de benen, zoekend naar balans en ritme. In de wijkende koude nacht van de winter, in de jonge pracht van het voorjaar, in de rijke ochtend van de zomer of in het dalende duister van de herfst: Sjoerd wijst ons steeds de weg in het kolkend zwart van het water. Steeds de opmaat voor wedstrijden waarbij hij moeiteloos de ton op de ‘regattastrecke’ van de Moezel bij Bernkastel rondt, de Saar bij Saarbrücken verkent, de ‘hoerenbocht’ van de Amstel aansnijdt of de Spaarne te Haarlem bedwingt.
Dáár horen wij het carillon te Hasselt, soms lokt de ton van ‘De Nadorst’, maar wij zijn nu gerijpt en ervaren voor de terugweg naar de kolk waar wij vandaan komen. Dan gaat de zweep er echt over, geen mededogen meer: ‘Trek hem uit de kolk.’
Van belang is wel dat je niet op nummer drie zit want die is altijd ‘de lul’ bij Sjoerd. Waarschijnlijk heeft dat te maken met zijn visus die maar één focus kent.
Wij beginnen helaas allemaal op drie. Toen ik ergens aan het begin van deze eeuw voor het eerst in de ‘Gelders Acht’ mocht instappen dacht ik dan ook: Wáár ben ik terecht gekomen? Bij het inroeien, met vaste bank, begon het al. Dat werd door Sjoerd steevast ‘de voorneuk’ genoemd. Later, toen hij wat ouder en wijzer werd, zo na zijn tachtigste, en de bemanning steeds jonger, werd het vocabulaire toch wat meer aangepast aan de maatschappij en ging hij meer burgerlijke termen hanteren.
Het is trouwens ook een raadsel hoe hij zo oud heeft kunnen worden, terwijl iedereen tegenwoordig toch weet dat ieder glas wijn het leven met een half uur verkort. In die redenering zou hij zeker 50 jaar over de datum moeten zijn!
Hoe het ook zij: wij zijn maar wat wijs met onze Sjoerd, nog steeds in tentoonstellingsconditie!
En nu op naar de honderd.
Willem Willems
Naschrift redactie:
Van het 80-jarig jubileum van Sjoerd zijn destijds ook foto’s gemaakt. Ze zijn hier te vinden.