De Zwolsche wherrywagen kan nog maar één wherry dragen, dus trof het dat we de kleine bonds-wherrywagen konden meenemen die tijdelijk bij de ons gestald is. Met ons achten hebben we de wherry’s omgedraaid en opgeladen, en rond half elf zijn we vertrokken. Na circa vijf uur kwamen we aan in Houlle, waar Chantal en Philippe van het organiserend comité ons allerhartelijkst ontvingen. Houlle ligt aan de rand van het ‘Parc Naturel Regional des Caps et Marais d’Opale’, een moerasgebied onder Calais dat ons tijdens het roeien wel aan de Weerribben/Wieden deed denken.
De start is op een plek waar normaal niets is, er was een enorme tent opgericht en de grasveldjes eromheen lagen al bezaaid met boten (meest C4), die later nog aangevuld zouden worden tot een totaal van ca. 70. Onze wherry’s krijgen meteen al veel bekijks, want die kennen ze klaarblijkelijk niet. Het afladen is dan ook snel gebeurd met zoveel hulp van de Fransen. Daarna snel door naar Hotel Bal in Tournehem-sur-la-Hem (wie kent ’t niet?), inchecken en op naar restaurant “L’Authentique” in Ardres, waarvoor we onderweg reserveerden. Zo zie je nog eens wat van Frankrijk (het ligt allemaal op tien minuten rijden van elkaar, gelukkig). Lekker eten is natuurlijk nooit een probleem in Frankrijk en dat hebben we dus ook maar gedaan. En heerlijk geslapen in het hotel!
We ontbeten niet in het hotel, want de organisatie zorgde voor alle deelnemers en aanhang voor een ontbijt in de tent. Verschillende soorten regionale kaas, broodjes, jus en koffie/thee, prima geregeld. Ondertussen mogen wij bij de boten steeds weer uitleggen hoe dat zit met de wherry’s, de inklapbare riggers, de bekerhouders en de twee ‘stuurlieden’. Daar ontwikkelt zich gaandeweg de ‘running gag’ van de dag: werkelijk iedere Fransman en Fransvrouw bedenkt op enig moment dat met de vrouwen aan de riemen en de mannen op het stuurbankje wel het uiterste roei-ideaal is bereikt. Ook later onderweg krijgen we dat telkens weer te horen.
We mogen als eersten vertrekken, en de C4’s halen ons steeds in. Maar, dat pakken we weer terug in de haakse bochten, want de Fransen hebben veel moeite met manoeuvreren. Ze roeien blijkbaar veel op rechte stukken… Er was in het algemeen weinig wind, en een lichte bewolking, dus het landschap om ons heen werd prachtig uitgelicht en het roeien was niet al te inspannend. Het is in totaal ook maar 23 km, en zo zijn we begin van de middag weer terug bij de vlotten. Daar werd vervolgens een Franse warme lunch aangericht, want ja, roeien is leuk, maar het blijft Frankrijk, dus er moet wel goed gegeten worden. Tezamen met het ontbijt ’s ochtends geeft dat een heel welkom en onbezorgd gevoel op zo’n dag! Wij hadden eerst de botenwagen weer opgeladen, en zouden dus aan het eind van een lange rij terechtkomen. Dankzij onze uitzonderingspositie als een van twee Nederlandse partijen (Spaarne had ook een afvaardiging gestuurd) loodste Chantal ons naar de VIP-ingang en zo zitten we toch als een van de eersten aan tafel, zodat we rond drie uur weer konden wegrijden en rond acht uur weer in Zwolle waren.
De link naar onze foto-reportage is hier te vinden.
Wilm, namens Belia, Carien, Cora, Gerland, Marina, Meryan en Maurice