De weergoden zijn ons bijzonder goed gezind. Met een prachtige opkomende zon door de ochtendmist over de velden rijden we naar Duitsland, alwaar de laatste mistflarden net over het wateroppervlak wegtrekken. De Vecht ligt in alle zonnige glorie op ons te wachten. Snel aanriggeren (hoe zat dat ook al weer met duw- en trekstangen), een fatsoenlijke bootindeling maken (iets met krachten en lachsalvo’s verdelen) en gaan!
De Vecht wordt geleidelijk iets breder, het landschap wisselt van coulisselandschap, mooie boerderijen, recreatieterreinen, naar uitgestrekte maisvelden, maar blijft onverminderd mooi op alle plekken. We genieten van de gesprekken met de sluisbedienden bij de nieuwe bediende zelfbedieningssluizen en weten inmiddels van al deze mannen hoeveel hartinfarcten, dieetvoorschriften en andere ellende ze doorstaan hebben.
In Ommen op camping de Koeksebelt aangekomen zetten we ons tentenkamp op. Gelukkig hebben we plaatsen aan het water. Daar is het in de zon goed borrelen, gevolgd door een mooie wandeling naar en lekker eten in Ommen. Goed doorgewarmd kruipen we de tenten in. De temperatuur zakt ’s nachts onder de 10 graden, dus dat wordt even doorbijten.
Op zaterdag, na een copieus ontbijt aan de Vecht, breken we het tentenkamp af en vervolgen onze weg via Vilsteren en Dalfsen naar Zwolle. Ook hier valt veel over te melden, maar de afspraak is ‘wat wordt besproken in de boot blijft in de boot’.
Het is geweldig om de Vecht eens wat verder te verkennen dan het ‘ooievaarsnest’, ‘het pontje’ of de brug over de A28. Een absolute aanrader!
Mocht je meer willen weten, vraag dan gerust Himke, Lida, Gerda, Jeannette, Bert J., Bert H., Frederiek, Jannie, Judy of Joukje