Wat waarom en hoeOp woensdag 6 juni is de 43ste Ringvaart Regatta gehouden. Een roei-evenement met tijdwaarneming. Je begint in Leiden en gaat via de Kaag naar de ringvaart om de Haarlemmermeer. Die roei je tegen de klok in en op een gegeven moment ben je dan weer bij de Kaag. Terug naar Leiden en vanaf daar door naar Delft waar op 100 kilometer van de start de finish is.
Dit jaar had van de Zwolsche Sandra van Hees besloten om in de skiff mee te doen en Katinka Dumas en Jaap Dorsman hebben meegedaan in de dubbel twee. Albert Nieuwenhuisen ondersteunt Sandra onderweg. Voor Jaap en Katinka wordt de begeleiding gedaan door Annemieke van der Brug en Marina Nagelmaeker.
Alle weerwaarzeggers doen net of ze veertien dagen van te voren al weten wat voor weer het wordt. Hoewel je er toch niks aan kunt veranderen, ben je als je ongeveer 10 uur gaat roeien toch wel benieuwd wat voor weer het wordt. Vorig jaar ging het allemaal niet door vanwege een storm. Dit jaar gaat de voorspelling richting wind uit het noorden kracht 3-4 en een temperatuur rond de 24 graden. Wind uit het noorden is wel gunstig want dan heb je het grootste gedeelte wind mee. Die 24 graden is minder gunstig, want mooi weer betekent sloepjes!
In de voorgaande jaren werden de startvelden ingedeeld naar boottype waarbij de langzaamste als eerste vertrokken. Dus eerst wherry’s en skiffs dan de dubbels en eindigen met de achten. Nu legt een acht niet altijd 100 km sneller af dan een skiff maar je hebt ook de grootste aantallen bemanning tegelijk. Dit jaar zijn de boottypen verdeeld over alle velden. Katinka en ik zitten in het een-na-laatste veld en starten richting 9 uur. Sandra zit een paar velden voor ons ons en mag om 7.20 aan de 100 kilometer beginnen.
De eerste uitdaging is altijd de Kaag. De wind is een beetje aangetrokken tot iets van windkracht 3 ergens uit het noorden. Er staan redelijke golven met een vreemd patroon en de skiffs bij ons in de buurt hebben er behoorlijk moeite mee. Bij de oversteek richting de ringvaart komen de golven van opzij maar daarna komen we in de luwte. We kunnen ons ritme op gaan zoeken en door slim sturen wat ander ploegen voorbij roeien. Na ongeveer een uur komen we op de ringvaart. En ja, het klopt 24 graden dus sloepjes! Iedereen heeft zijn sloep, alucraft, rubberboot of al het andere wat drijft en golven kan maken tevoorschijn gehaald. We zitten vrijwel meteen in het schroefwater en de hekgolven. Sandra zit ondertussen in de buurt van Schiphol en begint daar ook last te krijgen van de bootjes.
Tijdens de trainingen hebben we onze vier uur test gedaan. Het was op die dag mooi weer en op de terugweg vanaf de Mandjeswaardbrug hebben we uitgebreid golven kunnen oefenen. We varen in de Zamenhof en dat is Italiaans design. Het ziet er leuk uit, maar is niet altijd even praktisch. De rigger is uitgevoerd met een dubbele stang en die schept als eerste water. Al oefenend zijn we uit gekomen op 4 soorten sloepgolven:
– golven waar we gewoon door heen kunnen roeien;
– golven waarvoor we iets uit moeten zakken en de boot iets moeten kantelen;
– golven waarvoor we moeten laten lopen en de boot moeten kantelen;
– golven waarvoor we moeten stoppen en bij moeten draaien.
We hebben besloten dat we daarmee de boot droog kunnen houden en extra golfbrekers niet nodig zijn. Mocht we toch water binnen krijgen dan kunnen we dat er met de elektrische pomp die we mee hebben uit pompen. Onderweg golven genoeg gehad en de indeling bleek te werken; de pomp hebben we niet nodig gehad. Bij Sandra spoelen de golven af en toe wel in de boot en die heeft een minstens keer of 15 met haar handen het water uit de boot moeten scheppen.
Een paar kilometer verder varen ze weer langzamer. We gaan weer een poging doen om er voorbij te komen. Een van de sleepboten laat een gat vallen en als we er naast zitten gaat hij harder varen. We hebben net niet genoeg kracht om door de kuil die er dan ontstaat heen te komen. Ondertussen naderen we de tijdwaarneming onder de A9 bij Zwanenburg. Je kan daar aanleggen en er staan toiletten. Veel ploegen maken daar gebruik van en er ligt een hele rij boten langs de kant. Het vrachtschip gaat langzamer varen en wij maken van de gelegenheid gebruik om langs het konvooi te knallen.
Alles bij elkaar heeft heel het gedoe 50 minuten geduurd een hoop energie gekost en zoveel vertraging opgeleverd dat een toptijd er niet meer in zit. Gedurende die 100 kilometer heb je altijd wel een paar mindere momenten. Het duurt wel een paar kilometer voordat we dit verwerkt hebben en weer met frisse moed onderweg gaan naar Lisse waar we een stop gepland hebben en even uit de boot gaan.
We zitten nu ongeveer op de helft. De volgploeg duikt regelmatig op een moedigt ons aan. Van af de start zijn we bezig geweest met allerlei ploegen in te halen. Bij de tijdwaarnemingen waar wij doorvaren lagen er tientallen langs de kant. Soms roeien we er een stukje naast en kunnen we nog wat met ze praten. Sommige stuurtjes hebben als hoofdfunctie communicatiecentrum en geven de binnengekomen appjes door. De succeswensen van ene Luuk worden lauw ontvangen. Van de vrouwen in de 8 lijkt niemand hem te kennen. Echt veel ingehaald worden we niet en er is een skiffeur waar we stuivertje mee wisselen. Echt heel slecht gaat het dus niet.
Sandra heeft in Lisse ook pauze gehouden. Toch wel lekker even de druk van de billen. En de zon begint zich toch ook wel nadrukkelijk te laten gelden.
Annemieke en Marina hebben met hand en tand een plekje langs de oever voor ons bevochten en wij nemen 15 minuten de tijd om extra te drinken en wat te lozen.
Naar Lisse toe was het relatief rustig met bootjes, maar vanaf de pauze begint het weer drukker te worden. Op de Kaag brengt de wind wat koelte en we roeien onder de hoge wal zodat de golven wel meevallen. Dat wordt dan weer gecompenseerd door de golven van de bootjes. Vlak bij ons brult een pk-monster met daarachter een waveboarder van zijn plek. We hebben geluk; hij blijft ongeveer 5 seconden staan.
Met de rust is het nu echt gedaan. Vanaf Warmond tot de sluis bij Leidschendam is het een grote file van bootjes. Je boot in balans houden en iedere keer de boot weer op gang brengen kost ook energie die aangevuld moet worden. De temperatuur is flink hoger geworden dus het vochtverlies moet ook aangevuld worden. We stellen de pauze interval bij naar 20 minuten en vorderen gestaagd richting de sluis. Bij Leidschendam moet je boot het water uit en wordt de tijd voor maximaal 45 minuten stil gezet.
Van de botentillers horen we dat we ongeveer nummer 45 zijn die bij de sluis zijn aangekomen en ze hebben er bewondering voor dat we met zo’n hoog startnummer er al zijn. Annemiek en Marina zijn ook weer present en zorgen ervoor dat we even iets anders kunnen drinken en eten dan sportdrank en energierepen.
Sandra is dan al onderweg voor het laatste stuk naar de finish. Eindelijk weer rustig water en lekker roeien. Dit jaar is er als extra binnen het gebeuren een tijdwaarneming over de laatste 600 meter. Sandra kan daar nog even knallen en legt die af in 2:44. Kantinka en ik geloven het wel en doen er 2:57 over. Na de finish naar het vlot en dan zit het er weer op. Albert, Annemieke en Marina zorgen ervoor dat de boot en alle spullen richting botenwagen gaan.
Die 100 kilometer roeien lijkt zwaar maar de begeleiding op de kant is minstens zo’n klus. En hoewel het soms lijkt dat ze niks te doen hebben, is het wel belangrijk dat ze er bij zijn. Zonder die steun onderweg wordt het toch een stuk moeilijker. En je hebt niet al die foto’s en filmpjes.
Als de uitslag er is blijken we 32 en 33 te zijn geworden (van de 171 ploegen waarvan er 160 zijn gefinisht).
Sandra heeft er 10:15:18 over gedaan en Katinka en ik hadden een totaaltijd van 10:09:47.
De volgende dag blijken de blaren wel mee te vallen en hebben we verder ook geen lichamelijke ongemakken opgelopen. Als ik ’s middags in de skiff zit merk ik wel dat de energievoorraad nog niet is aangevuld. En als ik vrijdag probeer mijn been over het zadel van mijn motor heen te zwaaien gaat dat toch nog niet zo soepel.
De hele uitslag is hier te vinden.
Jaap Dorsman