gezamenlijke picknick gehouden alvorens weer terug te roeien naar het clubgebouw. In plaats van over het Zwarte Water naar Hasselt of via de Vecht naar het strandje voorbij Berkum kon ook weleens worden gekozen voor een tocht over de IJssel, waar Erica immers zo mooi op uitkijkt.
En zo kon het gebeuren dat dinsdag 13 juni al weer voor de zevende keer een Dineke Bollaert tocht werd gehouden. In al die jaren ging de tocht ook een keer niet door, omdat harde wind de golven op de IJssel te hoog liet oplopen. Daarom inspecteerde Dineke, in gezelschap van Anneke Brouwer, op maandagmorgen toch voor alle zekerheid maar even de situatie ter plaatse.
De animo voor deze tocht is zo groot dat naast de vier wherry’s deze keer ook een gestuurde vier werd ingezet. Gezamenlijk werden de boten aan wal getrokken op een zandstrandje tussen de kribben van de IJssel. Daar werden de roeisters overigens ook verwelkomd door ‘meisjes’ die ervoor hadden gekozen de tocht naar Erica per fiets of auto te ondernemen. Want het sociale aspect staat hoog in het vaandel van deze groep. Juist tijdens deze roeitochten en de bijbehorende lunchpauze is er tijd om eens bij te praten. En dat onder het genot van de heerlijkste hapjes, want een boterham met kaas komt er niet aan te pas als de dames zich uitleven op het maken en ronddelen van de veelgeprezen culinaire hapjes. Kortom, het was weer een groot festijn en in de ruimte op het spandoek zal vast ook het cijfer tien komen te staan.
De dimoda’s, zoals de dames/meisjes van de dinsdagmorgengroep wel eens worden genoemd, zongen hun ‘groepsleidster’ tijdens de lunch nog even veelstemmig toe op een lied gemaakt door een vakantievierend lid. Daarin werd Dineke Bollaert de Mater van het water genoemd. Waarop het erelid van de ZRZV uitrekende dat ze dit vrijwilligerswerk al weer 45 jaar doet. Dan mag er ook wel een tocht naar je worden vernoemd.
Rita Ras